De grotwoningen in Langenstein
Een bijzondere bezienswaardigheid vind je tussen Blankenburg en Halberstadt, in het dorpje Langenstein.
Hier zijn nog een groot aantal grotwoningen te vinden die uitgehouwen zijn in het zachte zandsteen. Voor een deel zijn ze nog bewoond geweest tot begin 20ste eeuw. De laatste grotbewoner is in 1916 vertrokken.
De grotwoningen zijn verdeeld over het dorp en is is niet bekend wanneer de eerste woningen in de rotsen zijn uitgehouwen.
Vermoedelijk zijn de eersten in de 12de eeuw gemaakt in de markante zandrotsen van de "Langen Stein" aan de zuidkant van het dorp, waar een burcht gebouwd werd, die nu nog als ruine te zien is.
Maar aangenomen mag worden, dat de Germanen de eersten zijn geweest die met deze uitzonderlijke manier van behuizing begonnen zijn.
Op 2 locaties in het dorp Langenstein zijn in het jongste verleden grotwoningen gerestaureerd en kunnen bezichtigd worden: aan de weg "der Langenstein" naar de ruine van de burcht en midden in het dorp aan de "Schäferberg".
Op deze plekken zijn grotwoningen terug gebracht in orginele staat en ingericht naar de leefwijze van die tijd. Met een beetje fantasie betreed je een tijd waarin mensen in een zeer ongewone behuizing geleefd hebben.
De laatste woningen zijn relatief laat ontstaan in de 2de helft van de 19de eeuw. Een woning bestaat uit een woonkamer; een keuken en minstens 1 slaapkamer en een vooraadruimte. De oppervlakte van een grotwoning bedroeg ongeveer 30 m2.
In de grotwoning heerst een zeer prettig koel klimaat. In de winter werd met de houtkachel gestookt en werd het net zo behaaglijk warm als in een gewoon huis. De grotwoningen stonden in hun tijd voor de geldende staandaard in kwaliteit van wonen en zeker niet als behuizing voor de allerarmsten.
